Blog #3: Maayke de Vries – Standplaats Seattle – Een niet alledaagse geschiedenisdocent

De jazz klanken die uit het klaslokaal van Mr. Snead komen, zijn al vanaf een afstand te horen. Een geschiedenisles begint steevast met een paar minuten rustgevende Jazz muziek. Muziek is veelbetekenend voor Mr. Snead, zodoende wordt er altijd Jazz of Blues gedraaid als we in de auto op weg naar huis zitten. Zijn lievelingsnummer is “Man in the Mirror” van Micheal Jackson, omdat je eerst goed naar jezelf moet kijken voordat je over een ander oordeelt . Met veel passie geeft Mr. Snead geschiedenis op een middelbare school in Seattle. Hij doceert op een geheel eigen manier. Zo is het klaslokaal volgeplakt met foto’s van beroemde en enigszins controversiële figuren uit de mondiale geschiedenis, zoals Joseph Stalin en Osama Bin Laden. Daarnaast vooral foto’s van bekende en minder bekende Afro-Amerikanen die een rol hebben gespeeld bij het bevechten van de raciale ongelijkheid, voorbeelden zijn Jackie Robinson en Ida B. Wells.

Tijdens zijn eigen schooltijd was Mr. Snead een fanatieke en talentvolle basketbalspeler, daarna coachte hij jeugdspelers. Basketbal heeft een belangrijke rol gespeeld in het pad naar docentschap. Begin jaren tachtig verhuisde Mr. Snead naar Seattle, ook hier speelde hij op een hoog niveau basketbal. Na een basketbalwedstrijd vertelde een medewerker van de Washington University over de mogelijkheid – voor Mr. Snead – om in aanmerking te komen voor een beurs; op die manier haalde hij een Bachelor’s in Politieke Wetenschappen. Jaren later werd Mr. Snead benaderd door een directeur van een middelbare school. Zij zag de prettige manier waarop Mr. Snead, als basketbalcoach, de kinderen motiveerde. De schooldirecteur moedigde hem aan om een docentbevoegdheid te halen. Ook bood zij Mr. Snead zijn eerste baan aan als geschiedenisdocent. Dit was een goede beslissing, want de studenten beleven veel plezier aan zijn lessen. Bij Mr. Snead gaan autoriteit en vriendschappelijkheid hand in hand. Studenten hebben dan ook leuke anekdotes.

Studenten beschrijven een les bij Mr. Snead als interessant en extreem grappig. Daarnaast is het duidelijk voor de studenten dat de docent om hen geeft. Een student vertelde over zijn ervaring met Mr. Snead:

“Er was nooit een saai moment in die les, het was altijd interessant en grappig. Het was anders dan andere klassen, omdat de informatie altijd relevant was. Hij zorgde ervoor dat je je niet kapot verveelde. Meestal doceerden docenten door middel van feiten, maar Mr. Snead voegde een laag toe, namelijk emotie. Dat zorgde ervoor dat het niet zo onmenselijk werd, hij maakte de materie levend. […] Mr. Snead doceerde over de strijd die black people aan moesten gaan. Hij bracht emotie toe aan het onderwerp zodat je kon meeleven met hun strijd, in plaats van het opnoemen dat black people dit of dat deden. Hij zorgde ervoor dat het betekenisvol werd, omdat hij niet alleen feiten naar je hoofd gooide.”

Slavernij

Een belangrijk onderwerp in de Amerikaanse geschiedenislessen is het onderwerp slavernij. Een essentieel verschil tussen Nederland en Amerika is dat er in Amerika een burgeroorlog nodig was om slavernij af te schaffen. De tot slaaf gemaakten waren een onderdeel van de samenleving in Amerika, terwijl in Nederland de horror van slavernij zich afspeelden in kolonies ver weg. Met twee van mijn klassen heb ik een mini-onderzoek uitgevoerd naar wat leerlingen weten over slavernij in een globale context. Door middel van een enquête vroeg ik zestig studenten naar het verschil tussen slavernij in Amerika en Europa. Deze bevraging liet duidelijk zien dat studenten bewust zijn van het feit dat slavernij voor Nederland in de koloniën afspeelde en dus “anders” was dan in Amerika. Verder wisten de meeste studenten dat het Verenigd Koninkrijk slavernij eerder afschafte dan Nederland en dat er in Europese landen geen burgeroorlog plaatsvond om de afschaffing te verwezenlijken. Echter de studenten benoemden de revolutie in Haïti als een andere burgeroorlog die gevochten werd om de afschaffing van de slavernij te realiseren. Daarnaast benadrukten de studenten in hun opmerkingen dat slavernij wellicht officieel was afgeschaft, maar dat er nog steeds veel mensen in gelijke condities leven op het platteland in ontwikkelingslanden.

Welk verhaal de studenten leren over slavernij en de afschaffing hangt grotendeels af van verhaal dat de docent hen aanleert. Tijdens het gesprek met Mr. Snead werd duidelijk dat hij het initiatief, voor het tot stand komen van de afschaffing van de slavernij, legt bij de vrouwen en mannen die tot slaaf gemaakt waren en in opstand kwamen tegen de onmenselijke manier waarop zij behandeld werden:

“In de meer dan 300 jaar dat black folks als slaaf werden gezien, is er veel gebeurd. Één van de eerste dingen die ik mijn studenten vertel is dat: “there were some black men out there who wouldn’t go and take that shit.” Één van deze mannen was Nat Turner [MdV: Nat Turner organiseerde in 1831 een slavenopstand in Virginia.] […] Ik laat hen absoluut weten dat black men en ook black women in opstand kwamen. […] Zij wilden geen slavernij: ze haatten het. Daarna bespreek ik John Brown. Hij was een witte man die zijn tijd ver vooruit was.” [MdV: John Brown was een witte abolitionist die het plan had een overval te plegen op een federale wapenopslag, vervolgens wilde hij deze wapens verdelen over de tot slaaf gemaakten. Brown werd opgepakt voordat hij iets had kunnen bereiken en later ter dood veroordeeld.]

Een student illustreerde de aanpak van Mr. Snead door te vertellen over de waarde die gehecht werd aan het boek “De hut van oom Tom”: “Mr Snead vertelde over het boek “De hut van oom Tom”. […] Hij zei dat het een grote impact had en dat we het allemaal zouden moeten lezen. Mr. Snead moedigde het lezen van boeken aan, hij leende het boek zelfs aan mij uit en dat heeft mij erg geholpen dit jaar.” Mr. Snead noemt zijn studenten kinfolk en vertelt zijn studenten keer op keer dat hij om ze geeft en hoe awesome ze allemaal zijn gedurende zijn lessen. Een student herinnerde zich de keer dat Mr. Snead geen toestemming had gekregen om de film “12 Years a Slave” te laten zien aan zijn klassen, vervolgens leende Mr. Snead kopieën van het boek uit aan de studenten.

Als laatste wilde ik nog graag weten wat volgens Eddie Mack Snead het belang is van geschiedenisonderwijs, en hij antwoordde met het volgende: “As cliché as it may sound, they say if you don’t know your history, you might as well repeat it, and that is so true.”