“Keti Koti”
Alle beweging is gewelddadigheid
Klein geworden ballast
De kwelling van je zwarte lijf op het toetreden van een stilte
Onuitgenodigd
Warm water, lichaam, vertalingen en volledig ontworteld
Het huis, gekanteld in een democratische winter
Je reduceert van de mensen
iedereen die zich opwerkt tegen de lucht
Alsof de tijd niet een huid is die afstroopt in de weerklanken van de waarheden
Die je kende en leerde kennen
De rest, enkel theater
Om de dagen door…
Het bevestigt je drijfvermogen
Een anker in je voeten begraven
De omwentelingen van jezelf
Binnen de plooibaarheid van je zwarte lijf
De twijfel van je vingers op een strottenhoofd
Zijn allemaal uit zwarte verhalen gevouwen
Hebben namen, doorspookt van schadeloosstellingen, het lood
Te veel om niet gedempt de ruimte rondom te vullen van haar echo’s
Alle beweging is gewelddadigheid
Wanneer je buigt om jezelf te legen
En luid op verdragen want je bent vertaald
Een nostalgie
Lichamelijk lexicon
Om jou mogelijk te minderen.
“Bigi Spikri”
Eén!
Het is iets onder de oppervlakte dat deze wonden bloot ziet.
Twee.
Stilte is het aderlaten van een discours dat ook voor jou bedoeld was,
Ons nu allemaal tot karikatuur reduceert.
Drie.
Grauw is de lucht tussen Suriname en de scherpte van een Nederlandse onverschilligheid.
Vier.
Je toont jezelf niet minder gevaarlijk dan hoe we je herinneren.
Vijf.
We hebben iets te vieren.
Vijf.
We zeggen dat we iets te vieren hebben.
Vijf.
Ze zeggen dat we iets te vieren hebben.
Dat ze ons een feestje gunnen.
Zes.
Laten we allemaal iets herinneren,
Hoe het is, om ruimte op te eisen, wortel te schieten en te vertakken.
Zeven.
We begrijpen dat het zal blijven spoken, in ons.
Acht.
Wat zich openbaart is de afstand tussen mensen in een gedeeld verhaal.
Negen.
K-E-T-I K-O-T-I is ‘kittie-kottie’ is niet ‘keetie-kootie’.
Tien.
Leer de regels van Dobru uit het hoofd.
Elf.
Wan bon.
Twaalf.
Wan pipel.
Dertien.
Ongeluksgetal.
Veertien.
Het is slechts een bigi spikri die je wordt voorgehouden.
Vraag me niet waarom.
Vraag me niet waarom je niet jouzelf herkent.
Ik weet het niet.
Zie, wat je moet zien
En
Vijftien.
Onthoud.
Voor meer informatie over stadsdichter Dean Bowen, zie
www.bibliotheek.rotterdam.nl/stadsdichter.
De getoonde tekst is het transcript van de uitgesproken voordracht; met dank aan Arjuna Reijnierse.